Het kleinkind is nu twee, dus hoogste tijd voor een dagje Efteling.
Bij de ingang weet oma al niet meer wat ze ziet. Een theater, een hotel, zijn we hier wel goed? Ook het sprookjesbos is deels onherkenbaar veranderd. Pinokkio in een grote bek van een of ander monster, een venijnige stiefmoeder waar mijn kleinzoon bang van is.
Maar gelukkig, de Indische waterlelies zijn er nog. Toen we zelf jong waren, gingen we hier naartoe met jongens die we aan de haak geslagen hadden. In het donker kon je lekker zoenen. Het restaurant bij de speeltuin is er ook nog steeds. Een vriendje van mij moest hier vroeger alle sigarettenpeuken tussen de steentjes uit peuteren, aan het eind van zijn werkdag. Dat zou nu niet meer hoeven, want in het hele park mag je niet meer roken.
Als ik stiekem toch een halfje opsteek, staat mijn kleinzoon enthousiast in de plassen te trappen bij een paddenstoel waar muziek uitkomt. Pinokkio of boze stiefmoeders kunnen hem gestolen worden. Net als de vroegere romances van oma.
Leave A Comment