Een automobiliste die ooit tegen mij, als keurig voorsorterende fietser, te keer ging, heb ik bijna uit haar auto getrokken. Man, wat was ik boos.
Vandaag sprak ik een chauffeur van een vuilniswagen in de Randstad. Het interviewtje ging over “omgaan met agressie’. “Ik maak dagelijks wel íets mee”, zei hij. “Schelden en beledigen is het minste. Onze auto staat altijd in de weg natuurlijk en mensen hebben altijd haast.”
Om al die bedreigingen van ons beschaafde volkje goed te kunnen pareren, had de vuilnisman een cursus gehad. “Niet meegaan in dezelfde toon, klager gelijk geven”, had hij daar geleerd. “En nooit vragen stellen, zoals ‘vindt u ook niet?’, want dan raak je in discussie.”
De vuilnisman probeert rustig zijn werk te blijven doen en laat zich niet meer meeslepen door de absurde verwensingen die hij dagelijks naar zijn kop geslingerd krijgt. “Het meeste gaat het ene oor in en het andere weer uit.”
Ik denk beschaamd terug aan mijn woedende uitval tegen de agressieve automobiliste. Die vuilnisman is wijzer dan ik.
Leave A Comment