Het handboek voor de dictator ziet er heel eenvoudig uit, als je de loop van de geschiedenis volgt. Eerst blijf je schokkende, grensoverschrijdende dingetjes gewoon eindeloos herhalen, zodat iedereen er aan went. Als de norm dankzij deze tactiek geleidelijk opgeschoven is, ‘piketpaaltjes verzetten’ noemen de kenners dat, kun je verder breien aan je plan. Je wijst een bepaalde bevolkingsgroep als zondebok/gezamenlijke vijand aan, en, heel belangrijk, ontmenselijkt die groep. Je noemt ze nazi’s, varkens, woestijnratten of iets anders creatiefs.
De volgende stap is ook heel belangrijk, help zo snel mogelijk de persvrijheid om zeep. Geen enkele dictator wil namelijk dat zijn bevolking zelf nadenkt. Zoals de fabrieksdirecteur vroeger tegen de pastoor zei: ‘hou jij ze dom, dan hou ik ze arm’.
Héb je het eenmaal voor het zeggen, dan kun je doen wat je wil.
Ik denk dat ik ook maar dictator word.
Leave A Comment