Als er iets geschikt is voor een regenachtige zondagmiddag, dan is het foto’s inplakken. Jazeker, dat doe ik nog steeds. De mooiste foto’s van de digitale bulk verzamel ik op de pc in het mapje Hema, drie keer raden waar ik ze dan eens per jaar ofzo af laat drukken.
Nu liggen er al drie Hema-mapjes, met echte afdrukken, in de boekenkast te wachten om in een album te mogen verdwijnen. Dus plakstift erbij, schaar, pen en aan de slag. Veel plaatjes van uitstapjes, en van het kleinkind natuurlijk. Maar er zit ook een oude zwartwit foto bij van mijn eigen doop, die pas sinds kort boven water is gekomen! Niet te geloven dat ik dat baby’tje ben, op de arm van meneer pastoor.
Bij een foto van die vermaledijde ex twijfel ik even, mag die erin? Of scheur ik hem gewoon kapot. Vooruit, hij krijgt ook een lik van de plakstift.
Lekker nostalgisch ook, foto’s inplakken.
Welke ex? 😊
Groet tinus
De laatste natuurlijk:)