Een vriend van mij heeft twee elektrische fietsen. Dat is handig voor als je samen een langer tochtje wil maken, want ik heb zo’n ding nog steeds niet.
Na een ritje door uiterwaarden die ik nooit eerder gezien heb, twintig kilometer van huis!, strijken we neer op een terrasje aan de Maas. Over het water komt iets curieus voorbij. Een man staat laconiek op een soort surfplank, die met een flinke snelheid voorbij sjeest. De plank komt af en toe hoog op uit het water, waardoor een zwaard zichtbaar wordt. ‘Daar moet een elektrisch aangedreven schroef onder zitten’, opperen wij. ‘Of een tamme haai’, grapt een jonge vent naast ons aan een tafeltje. Als de watersporter een tijdje uit beeld verdwijnt, vermoeden wij dat de haai er genoeg van had. Hij heeft vast zijn lifter opgegeten, Jaws deed het voor minder.
Onze terrasbuurman is ook op de fiets, hij moet nog veertig kilometer naar huis. ‘Op het ouwe karretje van mijn oma’, zegt hij er stoer bij.
Verschil moet er zijn. Wij stappen maar weer eens op onze luxe tweewielers, mét motortje. Stroomafwaarts rijden we nog een stukje langs de Maas. De haai en zijn lifter laten zich niet meer zien.
Leave A Comment