Een mens kan toch zwemmen?


Domheid

Heel vroeger dacht ik, in mijn jeugdige overmoed, dat een overstroming eigenlijk niet ernstig kan zijn. Een  mens kan toch zwemmen, en het is toch maar water?

Als straf voor die domheid heb ik vorige week zowat alles gekeken over de ramp van ’53. Om te leren dat burgemeesters in bed bleven liggen, radiozenders om middernacht uit de lucht gingen en vloedplanken niet geplaatst werden omdat de politie daar geen zin in had. Ontzag voor het gezag was toen nog van een ander kaliber dan nu.

Mensen die de ramp overleefd hebben, vertelden hoe ze aan de dakgoot hingen, het dode paard van de buurman voorbij zagen drijven en zelf bijna verdronken. Velen doen nu, zeventig jaar later, nog steeds geen oog dicht als het stormt. Een vrouw toonde haar overlevingspakket dat ze altijd klaar heeft liggen. Met een bijltje, twee flessen water en een deken voor als ze ooit weer op het dak moet gaan zitten.

En dat allemaal voor een beetje water, pfff.

By |2023-02-09T09:25:39+01:009 februari 2023|Columns|2 Comments

2 Comments

  1. Rob 12 februari 2023 at 22:46 - Reply

    Hoi Hetty, goed stukje dat heb je geschreven, ik heb afgelopen weekend doorgebracht met een vrouw wiens opa destijds is verdronken. Ik hoop dat de laatste zin dus ironisch is bedoeld.

    De Zweeuwen zijn een beetje stug van aard en bespreken de dingen liever thuis of binnen de kerkgemeenschap. Verdriet (wat er nog steeds is) staat niet in de krant en komt ook niet bij Jinek. Als er al verdriet wordt geuit Dan is dat binnen de gezinnen en kerkelijke gemeenschap waar wij weinig weet van hebben . En veel verdriet is toen toegeschreven aan: dan zal God het zo gewild hebben, dus dan is het goed.

    Tweede vraag: ik heb geen pyjama, kan ik niet beter een wetsuit klaarleggen? Wat denk jij?
    Ik heb al wel een tweedehands auto gekocht die een stootje kan hebben en tegen wat water kan.

    Dat Hetty, bedankt voor al je schrijfsels. Op deze manier blijven we toch nog met elkaar verbonden.

    Misschien een leuk onderwerp om over te schrijven in de toekomst: de verbonden van onze ouders van onze generatie, en hoe dat bij de jeugd van nu wel/niet ervaren wordt

    Jammer dat ik niet meer rook, anders konden we samen nog eens een sjekkie binnen 1 minuut helemaal lijp trekken .

    Doei doei Rob 💋

  2. Hetty Dekkers 13 februari 2023 at 09:50 - Reply

    Hoi Rob,
    Dank voor je reactie. Tuurlijk is die laatste zin ironisch bedoeld, sufferd! Er roken steeds minder mensen mee met mij, maarja, is maar goed ook. Hopelijk zien we mekaar nog eens in het echt, groetjes, Hetty.

Leave A Comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.