Ze had weer een paniekaanval vanmorgen


Goede daad

Bij de Lidl staat een vrouw achter me in de rij hardop tegen zichzelf te praten. ‘Hoe krijg ik dat pak wc-papier nou mee, ik ben op de fiets, waarom helpt niemand mij?’.  Ze lijkt me van begeleid wonen ofzo, dus informeer ik behulpzaam of het allemaal lukt. Op die vraag gaat ze helemaal los. Ze had weer een paniekaanval vanmorgen en niemand wilde haar met auto brengen enzovoort.

Op haar verzoek help ik haar met de boodschappen op de fiets te krijgen. Ze had geen snelbinders, zei ze bij de kassa, maar in haar fietstas zie ik wel een spin liggen. ‘Opgelost’, zeg ik zo kalm mogelijk. Als alles in de fietstassen en onder de spin zit, zijn we haar kar kwijt. ‘Schandalig dat mensen die jatten, er zat zo’n fijn muntje in met een kettinkje, hoe moet dat nou?.’ De kar blijkt niet gejat maar eigenhandig de straat opgerold.

Als ook deze paniekaanval bedwongen is, fiets ik desgevraagd nog even mee naar haar huis. Ze blijkt maar een paar straten van mij af te wonen. Als ze vraagt of ik haar tassen mee naar boven wil brengen, haak ik toch af. Mijn fiets met alle boodschappen staat onbewaakt buiten, en deze moeder Teresa heeft ook haar grenzen. Ik zet de tassen voor haar in de lift en wens haar het beste.

Mijn goede daad voor deze week zit er weer op.

By |2024-10-24T11:15:10+02:0024 oktober 2024|Columns|0 Comments

Leave A Comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.