Om een camping langs de Loire te boeken, moet ik bellen. In een recensie op internet had ik al gelezen dat de eigenaren uitsluitend Frans spraken.
Met enige kriebels in de buik klim ik in de telefoon. Cinq adultes, quatre tentes et un grand camionnette. Dat laatste woord, voor grote bestelbus, had ik opgezocht in het woordenboek. De eigenaresse is welwillend. Ze heeft eerder met dit bijltje gehakt en komt me erg tegemoet. Door langzaam en duidelijk te spreken, alsof ze met een simpele ziel van doen heeft. Op het laatst probeert ze zelfs een praatje te maken: regent het bij jullie en Hollande ook? Oui oui, pas de soleil, antwoord ik verheugd omdat ik überhaupt begrijp wat ze bedoelt.
Mijn achternaam of andere gegevens hoeft ze niet te hebben. Dat spellen lukt toch niet, lacht ze vriendelijk. Dangereux, electrique, klaxon klaxon”, probeer ik nog. Klaxon, ook opgezocht, want veel Franse woorden beginnend met een k zijn er niet.
Enfin, onze camping est reservé. Merci beaucoup.
Leave A Comment