Als ik op een feestje zit, bewondert men regelmatig mijn moed. “Ben jij op de fiets!? Durf jij door het donker alleen naar huis, dat doe ik echt niet hoor.’ Flauwekul. Mijn hele leven al fiets ik door nacht en ontij naar huis, nooit is er iets naars gebeurd. Mijn credo bij potentieel onheil is: schouders naar achteren en goed lelijk kijken. Dat helpt altijd, dus misschien ben ik meer lelijk dan moedig.
Toch is er één plek in mijn woonplaats waar ik liever niet kom, als de zon onder is gegaan. Het fietstunneltje onder de snelweg. Dat ligt er, vooral in de wintermaanden, verlaten bij en is een akelige fuik. Staat iemand met kwade bedoelingen je daar op te wachten, dan ben je de klos. Dus fiets ik kilometers om, als ik in die nieuwe woonwijk een feestje heb.
Dan maar even niet bewonderd om mijn moed.
Leave A Comment