Als ik die reclamebeelden zie van volmaakt gelukkige gezinnen die de kerstboom optuigen, krijg ik altijd een knoopje in mijn maag. Toen mijn kinderen die reclame-leeftijd hadden, was het versieren van de boom helemaal geen pretje voor ze. Moeder was veel te druk, gehaast en gestresst om daar iets leuks van te maken. Als iemand een bal liet vallen, vloog ze al uit haar vel. Als ik me goed herinner, maakten de kinderen gewoon dat ze weg kwamen, als die boom naar binnen werd gehaald.
Van haast is nu geen sprake meer, ik kan er heel de dag over doen als ik wil. Toch voel ik nog iets van die oude irritatie opkomen als de lampjes niet uit de knoop willen, de boom scheef blijft staan en de harmonieuze verdeling van de ballen een zoete droom blijft. Ik en de kerstboom optuigen, dat is net zo’n goeie combi als het Nederlands elftal en penalty’s nemen.
Goed dat ze mij nooit gevraagd hebben voor zo’n tv-reclame.
Leave A Comment