De eerste dag. Twee pakjes shag over, die geef ik aan de buurvrouw. Als ze hier in huis blijven liggen, lukt het nooit.
De tweede dag. Het is niet te geloven, maar heb meteen al meer lucht. Kan zonder hijgen de trap op.
De derde dag. Verhaal schrijven zonder nicotine is onmogelijke opgaaf. Te ijl in het hoofd.
De vierde dag. Beetje gewerkt vanochtend, ging best aardig. ‘s Middags komt vriend op bezoek van wie ik weet dat hij sigaretten bij zich heeft. Dat wordt een gevaarlijke.
De vijfde dag. Een hel. Gruwelijk veel zin in een sigaret, dit ga ik nooit overleven. In de tuin ruik ik dat buurvrouw zit te roken. Van mijn shag, gelijk heeft ze. Zal ik haar vragen…?
De zesde dag. Nog steeds rookloos. Eten doen we voor twee, de broekrand zit al wat strakker.
De zevende dag. Net zo moeilijk als de vijfde, of de derde of de eerste. Je moet er ‘even’ doorheen, zeggen de kenners. Haha.
Leave A Comment