In de brief die mijn dochter ontving van haar notaris stond een forse dt-fout. “Moet ik hem daar op wijzen of niet?’, vroeg ze zich hardop af.
Dat is altijd een lastig dilemma. Moet je mensen verbeteren of niet?
Tijdens een meditatiecursus legde mijn lerares wat theorie uit met behulp van zelfgeschreven vellen op de flipover. Mijn innerlijke rust werd op slag verstoord door de zin “Vipassana betekend zien zoals het werkelijk is’. Daar zag ik toch werkelijk een stevige taalfout in die zin, maar moest ik de lerares daar op wijzen? Doe ik het niet, dan komt ze voor andere, latere leerlingen misschien dom over; doe ik het wel, dan klink ik zo betweterig. Door die innerlijke strijd kon ik me niet meer concentreren op wat ze zei. Het hier en nu ging kansloos aan me voorbij. Een mede-cursist hielp me uit het dilemma, “betekend moet daar met een t’, wees ze vriendelijk op de flipover. “Had jij dat niet gezien’, vroeg iemand anders me na afloop verbaasd. Zo kwam ik niet betweterig, doch wel dom over.
Pff, het blijft een lastig dilemma.
Leave A Comment