Toen ik veertien jaar geleden mijn laatste (moeizame) verkering vaarwel zei, zwoer ik mezelf er nooit meer in te trappen. Het moet vanzelf gaan, en anders maar niet, beloofde ik mezelf met klem.
Het vervelende is, meestal gaat het niet vanzelf. Of hij is te verstikkend, of te afstandelijk. De andere keer ben je zelf verliefd en hij niet op jou, of andersom. De volgende heeft niet zo’n fraai karakter en nummer zoveel is een hark in bed. Ja dames, ook dat komt voor en is niet bevorderlijk voor de romantische gevoelens.
Zelf heb ik het idee dat ik niet zo veeleisend ben, maar nummer achtentachtig dacht daar toch anders over. ‘Het gaat te snel, ik krijg het er benauwd van’, sputterde hij. Welja, dat is mijn tekst!
Waarom gaat het nou nooit eens gewoon vanzelf.
Leave A Comment