Tot enige tijd terug ergerde ik me groen en geel aan de verkoperskreet “Veel plezier er mee’. Kocht je niksvermoedend een paar sokken van anderhalve euro, werd je nageroepen met de schijnheilige opmerking “Veel plezier er mee!’. Met inderdaad veel plezier zou ik dan over de toonbank willen kruipen om het meisje aldaar met de sokken om haar oren te meppen.
Dat doen we niet, want we zijn beschaafd opgevoed. Tegenwoordig hoef je geen plezier meer te hebben met je aankoop. Nee, nu wenst men jou massaal “een fijne dag’.
Laatst stond ik in de supermarkt in de rij voor de kassa. Het was na zessen, dus de kopers bestonden voornamelijk uit mannen die één sixpack bier, één diepvriespizza of een fles frisdrank kwamen halen. In razend tempo werden die klanten afgehandeld. Het meisje achter de kassa herhaalde tegen elke klant ‘fijn weekend’, want het was vrijdagavond. Als je dat iemand vier keer in vijf minuten hoort zeggen, dringt het pas goed tot je door hoe waardeloos zo’n opmerking is. Een ongemeend automatisme, dat mij geen fijn weekend bezorgt, maar het tegendeel. Ik krijg er kwade zin van.
Waar bemoeit zo’n verkoper zich mee?, vraagt een simpele consument als ik zich af. Ik kom iets eenvoudigs kopen, omdat ik het nodig heb, en dan word ik ongevraagd vergast op allerlei geboden. Ik móet veel plezier hebben, van mijn wegwerpaansteker die ik zo weer kwijt ben. Ik móet een fijne dag gaan beleven, terwijl mijn moeder misschien wel net overleden is, mijn man ontslagen of mijn kind gezakt voor zijn rijexamen. Pardon, alle winkeljuffrouwen en ““meneren van Nederland, maar zou u asjeblief niet zo willen overdrijven. Ik ga pas heel veel plezier beleven met mijn fijne dag, als u zich zou beperken tot een simpele afscheidsgroet. Tot ziens, bijvoorbeeld.
Beste Hetty, ik ben het helemaal eens met het ongemeend automatisme. Maar ja, ergens kan ik het me wel voorstellen dat het altijd gezegd wordt omdat de baas van de winkel of het bedrijf dat nu eenmaal van zijn/haar medewerker verlangt.
Triester vind ik het dat klanten míj bellen en mij een “Fijne dag” wensen, en helemaal als ik besef dat het gesprek voor de klant niet altijd positief (vanuit klant perspectief) is verlopen.
Ik werk op de Klantenservice van een drinkwater bedrijf. Ik krijg veel vragen over verhuizingen, meterstanden, voorschotten en facturen. Ik kan, na 17 jaar ervaring, met een gerust hart stellen dat in 99 van de 100 gevallen ik iedereen naar tevredenheid kan helpen. Soms is er een klant die op een andere uitkomst had gehoopt, zoals bijv. een harde toezegging op de datum van bezorging van de factuur (die ik helaas niet geven kan) of een positieve uitkomst van een jaarfactuur waarvan, nu blijkt n.a.v. het meerverbruik, het tegendeel het geval is. Om kort te gaan: de klant is het er mee eens, maar wel teleurgesteld. Toch wenst men mij dan toch een fijne dag. Heel vriendelijk natuurlijk. Maar het komt zo gemaakt over.
Ik ben er van overtuigd, en ik vind het triest en en een verarming van hoe we met elkaar om gaan, dat heel veel mensen geprogrammeerd zijn op het zeggen van “Fijne dag”. Omdat ze het zelf ook de hele dag moeten zeggen van hun baas in de winkel of het bedrijf waar ze werken, staan ze automatisch nog steeds in die modus wanneer ze zelf klant zijn. Ik vermoed dat meer dan de helft van (vooral jonge) mensen die mij bellen, míj een fijne dag wenst.
Ik heb medelijden met die mensen die wel gehersenspoeld lijken.
En vind het triest dat er volgens mij helemaal niets van gemeend wordt.
Als ik naar mezelf kijk en hoe ik er op mijn manier mee om ga: als iemand aan de andere kant van de lijn (die naar mij belt met een vraag) mij een fijne dag wenst, dan zeg ik (met de glimlach die je kunt horen): “Dank u, voor u ook!” *
En wanneer iemand een overlijden door geeft, is het uiteraard als eerste “Gecondoleerd met het verlies” en sluit ik eventueel af met “Nog veel sterkte gewenst” of “Ik wens u (toch) een goede dag toe”.
Ik ga me steeds meer ergeren aan het “Fijne dag” van iedereen, het is zó hol en vaak ongemeend…. jammer. *Het liefste zou ik willen zeggen: “Oh, u wenst mij een fijne dag. Dank u. Maar meent u dat ook werkelijk?”
En verdrietig wordt ik er ook van dat, binnen mijn team van twaalf personen, ik blijkbaar de enige ben die dit opvalt. Merkwaardig.
Bedankt Hetty, dat ik na veel speurwerk eindelijk op een ongeveer gelijkgestemde gestuit ben, het lijkt wel bijna niet te leven … dit ongemeende holle frasen-gedoe. En ook dank dat ik hier mijn “ei” kwijt kon.
Hartelijke groeten, en alvast prettige Paasdagen!
Ellen van der Sluis