Het laantje van verlangen. Zo heet het aan mij toegewezen plekje op de camping. Ik mag even gaan kijken of het bevalt. Een prachtig plekje inderdaad, op een aarden verhoging, helemaal omringd door bosjes, bomen, een hekje. Beteuterd loop ik terug naar de receptie. ‘Mag ik ergens anders staan, please. Ik ga expres kamperen om wat mensen te zien, daar zit ik helemaal afgezonderd en alleen’.
Terwijl de vrouw van de camping in haar administratie duikt, ze begrijpt wat ik bedoel en zoekt naar een oplossing, dwalen mijn gedachten af naar een meditatieles van lang geleden. Verlangen is volgens het boeddhisme niet goed. Alle leed komt van verlangen en verwachtingen (even vrij geïnterpreteerd). Maar als je niets meer verlangt, ben je depressief, weet ik uit eigen ervaring. Zo blijft het leven een eeuwigdurende balanceeract.
De vrouw wijst me de weg naar het trekkersveldje. Ook daar sta ik alleen, maar tussen de bomen door kijk ik op het grote veld met de andere kampeerders. Veel gezinnen met tenten in plaats van caravans, ziet er gezellig uit. Mijn verlangen is een beetje gestild.
Fijne vakantie Hetty!