De nationale vogeltelling heb ik gemist. Maar nu, op een winterse ochtend, is het zomaar opeens razend druk in mijn tuin. Drie merels op het gras jagen elkaar weg voor elke kruimel die ze kunnen vinden. Op het schuurdak waggelt een vette postduif, een kauw loert daar over het randje naar beneden. Twee tortels scharrelen al pikkend door het perk en zelfs een verdwaalde spreeuw komt even kijken. In de boom achter mijn tuin fladderen mussen, heg of huis? Een ekster zit wat hoger op een tak verontwaardigd te krassen. Aan de voet van het compostvat probeert een roodborstje iets eetbaars te vinden.
Dan, zonder merkbare aanleiding, is de hele populatie vertrokken. De tuin is weer leeg. Niets te tellen, niets te melden.
Leave A Comment