Mijn eigen dochter chanteer ik ronduit met ragout


Vriendjespolitiek

Als iets me tegenstaat, is het vriendjespolitiek.

Maar als ik mijn lezerscolumn in een landelijke krant wil krijgen, móet ik wel. Zonder bombarie op de social media en heel veel stemmen, krijgt mijn columnpje geen kans op publicatie.

Met frisse tegenzin ga ik dus aan de slag. Oproepje op facebook plaatsen en mails de deur uit doen naar vrienden- en familiegroepjes.

En dan word je toch bevangen door een lichte stemmen-ze-op-mij-koorts. Om het kwartier check ik de verkiezingssite van de krant, twee stemmen, vijf, ha, het zijn er al zeven!

De dagen daarna loopt de teller flink op en zakt het geweten evenredig. “Lezen hoeft niet, als je maar stemt’, commandeer ik nu, helemaal in de flow. Mijn bloedeigen dochter chanteer ik ronduit: “Eerst stemmen, anders krijg je geen ragout.’ En op het laatst, als het héél spannend wordt, vraag ik enkele computervrienden om hulp. “Kunnen jullie nog wat ritselen, om die teller een paar tikken omhoog te krijgen?’.

Vriendjespolitiek, wat was daar ook alweer mis mee?

By |2015-12-02T20:07:57+01:0013 november 2015|Columns|0 Comments

Leave A Comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.