Het aantal wanbetalers neemt toe, kopte mijn krant. Dat is niet altijd onwil, ontdekte ik laatst.
Bij het opzeggen van mijn creditcard moest ik nog een restbedrag betalen van ongeveer vijf euro. De factuur zou ik nog krijgen.
Vandaag ontving ik per post een brief. “Wij hebben herhaaldelijk geprobeerd u een e-mail te sturen, die kwam steeds terug’, schrijft de creditcardmaatschappij. Gevolgd door betweterige tips voor mijn wellicht overvolle e-mailbox. Of ik aub naar hun website wil gaan, in wil loggen met mijn gebruikersnaam en wachtwoord en daar mijn factuur wil bekijken en vervolgens betalen”
Al enigszins geïrriteerd wil ik de brief kapotscheuren. Hadden ze niet meteen het factuurtje zelf kunnen sturen, in plaats van deze omslachtige brief? Braaf opgevoed surf ik toch maar “even’ naar de site. Inloggen lukt niet: technische storing of sessie is verlopen, meldt de site.
Nu slaat mijn irritatie om in echte boosheid. Ik wil mijn rekening betalen, van wel vijf euro, maar moet daar zelf halsbrekende toeren voor uithalen. Die uiteindelijk niet blijken te lukken. De creditcardmaatschappij heeft er een “wanbetaler’ bij.
Leave A Comment