Voor de krant interviewde ik eens een meneer die alles wist van de wielerhistorie in ons land. Hij had er een boekje over geschreven. ‘Rond 1900 had nog niemand een fiets’, vertelde de amateur-historicus. ‘Zo’n vervoermiddel kostte een half jaarsalaris, dus het gewone volk kon dat niet betalen.’ Er waren wel mannen die meededen aan wielerwedstrijden, maar dat waren bijna altijd zonen van goede komaf. Kinderen van de notaris, de advocaat of de dokter.
Wielerwedstrijden werden begin vorige eeuw nooit op de weg gereden, alleen op banen. ‘Dat kwam omdat de renners als onfatsoenlijk werden beschouwd. Het calvinistische Nederland had geen behoefte aan zwetende mannen met blote benen. Op de Veluwe ging het volk zelfs arm in arm op straat staan om de renners tegen te houden. Of ze spanden gewoon een touw over de weg.’
Andere tijden, wat u zegt.
Leave A Comment