Op een taalsite zit ik eens te neuzen in spreekwoorden en gezegden. Daar zitten leuke wetenswaardigheidjes tussen.
Wie praat als Brugman, doet een monnik na uit de 15e eeuw. Pater Johannes Brugman heeft echt geleefd en stond berucht om zijn vurige preken. Wie hem de loef af wil steken, zeilt hem voorbij, liefst aan de loefkant zodat Brugman minder wind in de zeilen krijgt.
Wie weet hoeveel dames bij die vrome Brugman een blauwtje gelopen hebben. Dat spreekwoord is een verkorting van een blauw scheenbeen, dat je op kunt lopen als je een trap tegen dat gevoelige lichaamsdeel krijgt. Brugman zal ook wel eens iets gedaan hebben op zijn elfendertigste. Dat is de meest nauwkeurige, verfijnde stand van het weefgetouw, elf-dertig, waarmee het werktempo laag is.
Maar we mogen natuurlijk niet alles over één kam scheren. Of dat de kam van de barbier of van de wever is, weten de taalkundigen niet zeker. Een lakmoesproef (herkomst: lekkende brij) zou uitkomst kunnen brengen.
Leave A Comment