Gelukkige momenten overvallen je, die kun je niet plannen.
Na wéken van droogte valt er voor het eerst weer een malse, zwoele regenbui. In de belendende tuinen is het voor de verandering eens doodstil. Niemand thuis, of men zit binnen, met de deur dicht.
Zowel de weldadige stilte als de regenbui is verkwikkend. Dus plaats ik mijn stoeltje in de geopende achterdeur en ga eens lekker zitten genieten. De tuin lijkt zienderogen op te knappen, met genoegen hoor ik het water in de bijna lege regenton klateren. Mijn blote voet steekt buiten de deur en wordt lekker nat. Een gevoel alsof je op de camping zit, even schuilen voor de bui.
De bomen achter mijn huis lijken opeens veel groener en mooier dan anders. De regen tikt op de blaadjes. In de tuinen naast mij is het nog steeds doodstil.
Gelukkige momenten kun je niet plannen, ze gebeuren gewoon.
Leave A Comment