Vakantie-inpakkers kun je schijnbaar in vier types verdelen. De perfectionist, de lichtgewicht, de minimalist en de chaotische propper.
Mijn beproefde systeem, waar een beetje van alles in zit, werkt als volgt.
Een week voor vertrek begint het aanleggen van een lijstje. Elk lullig dingetje dat je gaandeweg te binnen schiet, van paspoort tot wasknijpers, schrijf je op. Na een paar dagen heb je beslist een perfecte waslijst, waar niets meer aan mankeert. Enkele spulletjes, die misbaar zijn, verzamel je alvast op een hoekje van het dressoir. Zie daar liggen: reispapieren, fototoestel, lucifers, zaklamp.
Twee dagen voor vertrek begin ik boven al wat in de grote reistas te gooien: matje, slaapzak, handdoeken, kampeerbestek. Veel op en neer lopen naar zolder dus, en naar beneden, want waar ligt nu die verdraaide thermoskan en die fijne toilettas?
Op de laatste dag was en droog ik de kleren die ik mee wil nemen, tob ik nog even over die broek met zakken en dat elegantere model, allebei dan maar, en gooit deze chaoot alles in de tas, die tóch te klein blijkt te zijn. Een extra rugzak gaat uitkomst bieden. Lichtgewicht, dat wel.
’s Ochtends is het een kwestie van het lijstje nalopen, is alles weggestreept?, en dan wegwezen. ’s Middags, op de winderige boot naar Engeland, is het moment daar om te ontdekken dat dat lekkere fleecejack thuis over de stoel hangt. Dat wás wel ingepakt, en dus van het lijstje gestreept, maar even zo vrolijk weer uit de bagage gehaald. Omdat het gisteravond een beetje fris was, buiten.
We hebben een nieuw type: té minimalistisch.
Leave A Comment