Voor een blad waar ik voor schrijf, moet ik een stukje tekst met foto aanleveren over Job Cohen. Hij is namelijk spreker op een congres, waar dat tijdschrift nauwe banden mee heeft.
De tekst google ik wel bij elkaar, een cv-achtig stukje hoeft het slechts te worden, maar de foto, drukkwaliteit, blijkt lastiger.
Na een half uurtje op de website van de landelijke PvdA te hebben gespit, stuit ik warempel op één telefoonnummer. Een 0900-nummer, maar wel tegen lokaal tarief. Dat laatste is boffen, want pas na lange tijd kom ik bij de mevrouw die er over gaat. “Als u het keuzemenu helemaal afwacht, komt u vanzelf bij de juiste persoon’, zei mevrouw nummer één nog. Dat bleek veel te optimistisch ingeschat. Pas na zes keer “ik verbind u door met mijn collega’ kwam ik uit bij iemand die van wanten wist. Deze mevrouw vroeg me het hemd van het lijf. “Wanneer is het congres, zodat ik het even kan checken in de agenda. Wanneer is uw deadline. Wat voor blad is dat, waar u voor schrijft?”. Na een kruisverhoor waar de inquisitie een puntje aan kan zuigen, mocht ik het hele verhaal nog eens op schrift stellen en dat per e-mail naar haar toesturen. Dan zou zij ervoor zorgen dat mijn aanvraag, een digitale persfoto van Job Cohen!, langs de juiste kanalen zou gaan”
Ãls ik die foto krijg, dan eet ik hem op. Lijkt me een perfect kanaal.
Leave A Comment