De boot naar Schiermonnikoog zit vol mensen met toeters van camera’s en verrekijkers. Korte broeken ook, ondanks het late najaarsweer. Het laatste eiland van de tv-tas (Texel, Vlieland, Terschelling, Ameland, Schiermonnikoog) heeft maar één dorpje, de rest is natuur.
Wij hebben geen toeters bij ons. Wel stevige regenbroeken en zuidwesters, want de voorspellingen zijn niet al te rooskleurig. In een brochure lezen we dat het ‘eiland van de grijze monniken’ lang in handen is geweest van een Duitse graaf. Ook komt er elk jaar honderd meter eiland bij, aan de oostkant.
In een duinpannetje smeren we een broodje zalm, in de vogelhut worden we verdrongen door de mannen met hun toeters. Kriskras fietsen we het hele eiland over, bezoeken een Duitse bunker en stuiten toevallig op een mooi plekje waar verdronken zeelui een graf kregen.
Op de terugweg naar de boot komen onze zuidwesters goed van pas. Het stormt en regent inmiddels, we komen nauwelijks tegen de wind in getrapt. Inderdaad, veel natuur op Schier.
Leave A Comment