Omdat ik van een tennisarm af wil, speur ik op internet naar een spoedbehandeling. Ene Kees in Eindhoven beweert dat hij in drie behandelingen afrekent met zo’n kwaal.
Niet nadenken, doen. Meteen een afspraak gemaakt, Kees nam zelf de telefoon op, en een paar dagen later óp naar Eindhoven. Hopende dat ik niet met een gebroken arm weer thuis kom.
De praktijk zit in een statig pandje in een drukke winkelstraat. Een paar minuutjes wachten, beneden in het halletje, en ik mag naar boven, naar de behandelkamer. Daar word ik, meelevend voorzichtig, de hand geschud door een stevige man in witte jas.
“Jij wil zeker snel weer badmintonnen’, knikt Kees begrijpend. Dat heeft ie goed gezien. Eerst doet hij twee strekoefeningen voor die ik thuis acht keer per dag moet doen. Dan mag ik gaan zitten, met mijn arm op een massagetafel. Kees voelt en trekt, masseert razendsnel de spieren op mijn onderarm, en kondigt dan aan dat hij even vervelend gaat doen. Met ferme hand masseert hij naar boven, richting elleboog, een knooppunt eruit. Pijn is fijn, denk ik dapper.
Met een zwellende elleboog, veertig euro lichter, sta ik een kwartiertje later weer buiten. Kees zei het al: “Ik werk snel hoor’.
Het zal me benieuwen. Of deze snelle jongen zijn naam waar maakt. Van mij mag ie.
Leave A Comment