In de hoek van ons veldje staat een hele familie. Oma in de caravan, dochter en schoonzoon met kids in een tent, zwager met zoontje in een andere tent. Vooral Toni, de zwager, is nogal hard gebekt. ‘Als al die vrouwen in de zorg en het onderwijs nou eens fulltime zouden gaan werken, is het personeelstekort opgelost’, oreert Toni luidkeels, terwijl hij sateetjes rijgt voor de kennelijke bbq van vanavond. Wij vrezen een luidruchtige nacht.
Maar neen, Toni dempt keurig zijn stem bij het vallen van de avond. Van zijn verdere oplossingen voor de wereldproblematiek blijven wij verstoken. Rustig is het echter geenszins, als wij in ons tentje liggen. De afdeling Urk, twee oudere stellen tegenover ons, hebben ook van alles te bespreken in hun afgesloten voortent. Mevrouw Urk klinkt overal bovenuit, vooral als ze, om de avond te besluiten, een stukje uit de bijbel voorleest. Daarna daalt de stilte pas echt over ons veldje neer. Ik zeg amen.
Leave A Comment