Suppoost in een museum lijkt me het saaiste baantje dat er is. Heel de dag in een hoekje staan of zitten, en maar zien dat je wakker blijft. Want ze moeten wel van die Nachtwacht afblijven.
Voor één dagje ben ik ook suppoost. Bij een mini-schoenententoonstelling, in een koude tochtige fabriekshal met nog meer exposities. De bezoekers lopen vrij in en uit. Na een uurtje beginnen mijn oogleden zwaar te worden. Een mevrouw met wijde paarse broekspijpen vraagt of er ook ergens een toilet is. Na dit intermezzo begin ik te knikkebollen. Weer schrik ik op van een haastige bezoeker, die zijn plattegrond van het hele expoterrein onder mijn neus duwt. ‘Waar zijn we nu?’.
Net voor de aflossing komt, dreig ik net als Mr. Bean half slapend van mijn stoeltje te vallen. Geen idee of iedereen met zijn tengels van de Nachtwacht is afgebleven.
Leave A Comment