Yuri van Gelder heeft toegegeven dat hij cocaïne gebruikt. Plotsklaps is hij van Lord of the Rings gedegradeerd tot een mentale zwakkeling. “Van Gelder bezit het lijf, maar niet de brains om topsporter te zijn’, kopte een krant deze week smalend.
Zo is dat. Wij, als menselijke stervelingen, hebben récht op onze idolen. Wat wij zelf niet kunnen, perfect zijn, zien wij graag in anderen.
Als een popster géén cocaïne gebruikt, is hij een bezienswaardigheid. Maar van een topsporter verwachten we perfectie. Voldoen aan idioot hoge eisen, gestaald karakter, geen smet op het blazoen. Kijk maar naar al die wielrenners, voetballers, boksers. Allemaal heiligen”
Oké, drugsgebruik is voor niemand goed. Maar toch kan ik er niet tegen hoe “onze’ Yuri (plaatsgenoot) nu afgekraakt wordt. Cocaïne gebruik je in je eigen tijd; daar ga je geen spat beter van presteren. In de ringen heb je daar niets aan.
Toch wordt er nu gedaan alsof Yuri dom, min en niet goed wijs is. De glans van zijn prestaties is met één veeg weggepoetst. Alsof het allemaal niks waard was.
Toen mijn zoon zestien was, wilde hij het leger in. Het eerste kennismakingsgesprek vond plaats in een legerkantine. “Blow je wel eens?’, vroeg de legermeneer vriendelijk. “Ja hoor, regelmatig’, antwoordde mijn zoon naïef. Hup, daar ging zijn soldatencarrière. Blowing in de wind. “En dan moet je weten dat de bar van die kantine vol stond met bier’, rapporteerde hij later zuur.
Mijn zoon blowt inmiddels niet meer. Wel drinkt ie graag een pilsje. Hij kan dus best het leger in. De plaats innemen van Yuri.
Leave A Comment