Als bijbaantje sta ik sinds kort achter de bar van een hockeyclub. Daar doe je meer dan alleen drankjes inschenken, heb ik al gemerkt. Regelmatig komt er iemand naar binnen gesneld voor het melden van blessureleed, groot of klein. En als vanzelfsprekend, verwachten ze dat de nieuwe bardame ze kan helpen.
Een pleister voor een bloedende vinger, een ijszak voor een beschadigde knie, een meisje dat opeens twee gevoelloze vingers heeft (goed wrijven, adviseert zuster Hetty), een jongetje met een bloedneus (dichtknijpen jongen, net onder de botjes). Als je het maar op rustige, overtuigende toon zegt, gelooft iedereen je onmiddellijk.
In de zorg hebben ze mensen te kort, misschien kunnen ze mij inschakelen.
Leave A Comment