Ooit hield ik een receptenschriftje bij, voor de nodige variatie. De meeste probeersels uit dat schriftje brachten het niet verder dan één keer. Maar een mens is nooit te oud om zijn leven te beteren, dus bekijk ik, rond etenstijd, eens een kookprogramma op tv.
Een mevrouw in wit kokspak drentelt heen en weer tussen kookeiland, apparatenwand en draaibaar plateau. Ze is bezig met iets groens. Dat ging eerst door de zeef, daarna door de handdoek. De brij moet opstijven in de koelkast. Hopen dat het lukt, want haar halve voorraad keukengerei is nu al rijp voor de afwas.
Na al dat gemodder koos ik voor een schaaltje yoghurt als toetje, maar niet deze keukenprinses van tv. Onvermoeibaar stort ze zich op het draaiplateau om daar venkelzaad, steranijs, koreanderzaadjes, room, geschaafde amandelen en “prikkelende vanillezaadjes’ vandaan te plukken. Alles wordt gemengd, gevijzeld, gehakt, gemixt, geprutteld, opgespoten en uiteindelijk geserveerd. “Nog niet klaar, eerst nog wat flinterdun geschaafde champignons voor een spannende smaakcombinatie.”
Ik zit dan allang aan mijn bloemkool met verse worst en appelmoes.
Leave A Comment