Een mens wil toch weten hoe het zit.
Dus denk ik eens diep na. Na een lange periode van drukte heb ik ineens zeeën van tijd. Zoals bekend komt er dan niks uit je vingers. Hoe komt dat?
Ten eerste denk je bij alles: dat kan later ook nog. Bed verschonen, planten water geven, normaal doe je dat snel in een verloren uurtje. Nu stel je alles uit omdat je weet dat je morgen ook nog tijd genoeg hebt.
Maar er speelt nog iets mee. Ik wil (gedeeltelijk) op zoek naar nieuw werk. De mogelijkheden zijn echter zo talrijk, dat ik strand. Keuzestress. Wil ik een bijbaantje in de horeca, word ik taalvrijwilliger, ga ik de moestuinvereniging bellen voor een stukje grond?
Dat kan allemaal, dus doe ik niks.
Gelukkig weet ik nu eindelijk hoe het zit.
Leave A Comment