In het afvalvakblad waar ik al jaren voor schrijf, lees ik dat chipszakken gewoon bij het restafval mogen. Het flinterdunne aluminiumlaagje verstoort het kunststofrecyclingproces. De zakken worden bij de verwerking zelfs met de hand uit het plastic gevist. ‘Zie je in een gerecyclede regenton een glinstertje, dan is er een chipszak aan de aandacht ontsnapt’, meldt het artikel.
De verpakkingsindustrie experimenteert nu met bioplastic voor chips. Maar de consument kan niet wennen aan het luide gekraak van dat materiaal.
Laatst zat ik in de bioscoop en wilde ik een dropje uitdelen. Het (bio)zakje knisperde zó hard, dat we droploos de film hebben uitgekeken. Zelfs op momenten dat de muziek de zaal in denderde, kon ik niet ongemerkt in mijn luidruchtige zakje graaien.
Gelukkig hou ik niet van chips.
Leave A Comment