Kringloopwinkels in Nederland krijgen sinds de crisis veel minder kleding aangeleverd. Mensen houden hun garderobe wat langer in gebruik.
Van de crisis heb ik als schrijvende zzp’er wel degelijk last. Maar daar mijn kledingkast al járen niet meer uitgemest is, besluit ik hem tegen de trend in toch maar eens te gaan ruimen.
Op een vrije, doch regenachtige, dag trek ik welgemoed de ene na de andere plank leeg. De inhoud stort ik op het bed. Zittend naast de stapel spreek ik mezelf streng toe: “Wat je twee jaar niet hebt gedragen, gooi je weg.”
En daar gaan de vervaalde T-shirts, knellende spijkerbroeken, verfrommelde hemdjes. Kijk eens aan, een zwart shirt met lange mouwen waarvan ik niet wist dat ik het had. Het gehaakte vestje daarentegen, waar ik laatst nog zo verwoed naar gezocht heb, blijkt tussen de korte broeken te liggen uit 1814.
Na een stief uurtje sorteren is het resultaat bevredigend. Drie volle zakken voor de noodlijdende kringloopwinkel. Eén zak voor de eigen vuilcontainer, een stapeltje poetslappen waar ik twintig jaar mee vooruit kan. En een kast met keurige stapeltjes, die plotseling half leeg is.
Straks maar even naar de kringloopwinkel. Om de garderobe weer aan te vullen.
Leave A Comment