Soms leer je van die dingen over je zelf die je liever niet had geweten.
Op een late avond rij ik mijn straat in. Voor de oprit staat een zwarte golf, zodanig dat ik mijn eigen parkeerterreintje in de voortuin niet kan bereiken.
Hevig geïrriteerd rij ik de nachtelijke straat door op zoek naar een ander plekje. Dat vind ik pas op een tamelijk ver en verlaten parkeerterrein. Teruglopend naar mijn geblokkeerde oprit kom ik langs een huis waar muziek klinkt en licht brandt. Mmm, de boosdoener zit hier natuurlijk.
Omdat ik nog witheet ben, loop ik eerst door naar huis. Met gemak kan ik alle ruitenwissers van die zwarte golf afbreken. Ik schrik van mezelf, vanwege die gewelddadige gedachten.
Na enig opvreetwerk ga ik de auto weer halen, zet hem met veel bombarie voor mijn afgesloten oprit (draaiende motor, koplampen aan) en ga aanbellen. Een vriendelijke jongen van een jaar of twintig komt naar buiten. “Sorry hoor, ik dacht dat het een gewoon voortuintje was’. “Jongen, je sluit twee opritten af, die van mijn buren ook’, druk ik hem moederlijk op het hart. Van mijn agressie is niets meer over.
Was ik niet gaan aanbellen, dan had die gemakzuchtige, doch vriendelijke, jongen geen ruitenwissers meer gehad. Sommige dingen wil je van jezelf helemaal niet weten.
Leave A Comment